Alevi Bektaşi inancında kapı eşiğine basmamak gibi yaygın bir kült vardır. Bunu Hz. Muhammed’in “Ben ilmin şehriyim,Ali de onun kapısıdır” hadisine dayandıran ve kapının dört kenarı ve kapıyla birlikte beşe tamamlayıp Ehl-i beyt (Hz. Muhammed, Hz. Ali, Hz. Fatıma, Hz. Hasan, Hz. Hüseyin) olarak tasavvur edenler olsa da bu inanç Göktanrı inancından gelmektedir. İslam dinine girişle birlikte birçok Arap kültür ve adetini almış olsak da günümüzde Türkler arasında eski inançlarımızdan kalma alışkanlıklarımız hala yaşamaya devam ediyor.
Kapı ve eşik kavramları Orta Asya Türk kültüründe bulunmaktadır ve Türklerin İslamiyet’le tanışması ile beraber farklı şekillerde yer almaya devam etmiştir.
Cemal Şener, Türklerin Müslümanlıktan Önceki Dini Şamanizm adlı kitabında bu konuyu şöyle açıklıyor:
“Kapıdan içeri girilirken eşiğe basılmaması da eski Türk inançlarından kalma bir inanıştır. İnanca göre eşik kapıdır, kapı ise yeni bir dünyaya açılmaktır. Bu nedenle eşik saygındır ve kutsaldır. Anadolu, Balkanlar ve Türkistan’daki din büyüklerinin yattığı yatırlar, insanlar tarafından ziyaret edilirken eşikleri niyaz edilir, o kapıdan şefaat beklenir. Kapıdan içeri girilirken sadece kutsal kabul edilen mekânlar değil, evlerin de eşikleri çiğnenmez. Bu inanıştan dolayı Anadolu’da evlenip yeni evine giren gelin, girerken evin eşiğini niyaz edip eve öyle girer”
0 Yorumlar